Drama Basa Jawa 6 orang

Kasile Gotong Royong

Ing sawijining desa ana pemuda kang wis akrab banget, yaiku Nabil lan Yayan.  Bocah loro iku seneng banget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora gelem nyedhak amarga mesti dijaili. Wektu iku sawise sekolah Nabil ngampiri Yayan.

Nabil : (nyablek pundake Yayan) “Yan, ayo engko dolan!”

Yayan : “Gaweanmu dolan ae. Kaya wong wis pinter ae.”

Nabil : “Halah gayamu. Gelem apa ora kowe?”

Yayan : “Dolan nyang endi lho?”

Nabil : “Ya embuh, pokok e dolan ben kaya cah gaul ngono.”

Yayan : “Emmmm... Ayo lek ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib eneh!”

Nabil : “Hehehe... ora-ora”

Yayan :  “Gek nggawa duit apa ora?”

Nabil : “Halah kuwi dirembug mengko wae. Yawes aku arep mulih.” (mlaku ngedohi Yayan)

Yayan : “Oke-oke. Engko neng o mahku.”

            Sakwise iku Nabil lan Yayan dolan, bocah-bocah iku ora kelingan yen iki mau wayahe kelompokan drama basa jawa, kanggo ujian praktek kelas 9.

            Ing omahe Ajeng, Tasha, Titi lan Ajeng ngenteni Nabil lan Yayan. Cah telu kuwi ora ngerti nyandi parane Nabil lan Yayan.

Tasha : “Heh, enek sing ngerti Nabil karo Yayan?”

Ajeng : “Lhaiya, nyang endi cah loro iki, maeng apa ndak krungu lek enek kelompokan dina iki?”

Titi : “Apa njajal diparani neng omahe ae?”

Ajeng : “Omahe sapa?”

Titi : “Ya omahe Yayan ae sing enek wong tuwane.”

Tasha : “Lek ora enek piye? Gek iki urung latian blas lho ....”

Titi : “Halah kuwi keri, sing penting anggotane wes enek kabeh.”

Ajeng : “Yawes kowe rana ae, aku neng kene karo Tasha nggawe naskah dramane. Piye?”

Titi : “Hmm.. Ya yen ngono. Sing apik lho ya critane?”

Tasha & Ajeng : “Oke bos..”

            Banjur Titi mara menyang omahe Yayan. Ing kana Titi ora nemoni sapa-sapa. Akhire Titi mbalik maneh lan nerusake nggawe naskah drama karo Tasha lan Ajeng. Akhire dienten-enteni sampek maghrib Nabil lan Yayan ora ana sing ketok.

Titi : “Piye ta bocah iki? Kok ora enek sing ketok?”

Ajeng : “Lhaya, lek panggah ora gelem kelompokan ya golek liyane wae.”

Tasha : “Nah, setuju aku. Ya wis aku pamit. Iki mesthi ibukku wis nggoleki.”

Ajeng : “Oke. Dirembug sesuk neng sekolah ae. Bocahe ditakoni.”

Tasha : “Eh iyo, aja lali sesuk nggawa teks dramane.”

Titi : “Gampang. Ya wis ayo mulih. Aku pamit jeng.”

Tasha : “Aku ya pamit.”

Ajeng : “Oke, ati-ati.”

            Tasha lan Titi mulih amarga wis maghrib. Sesuk e neng sekolahan Ajeng, Tasha, lan Titi rembugan bab drama basa jawa. Kanggo ngisi wektu ngenteni Nabil lan Yayan teka, cah telu kuwi mau ngrembug lagu kang bakal digawe ngiringi drama.

Ajeng : “Ayo saiki rembugan lagu kanggo dramane. Gae lagu daerah ae.”

Titi : “Yo angel lho kuwi, lha kowe apa isa?”

Ajeng : “Iki lak ya lagu daerah ...” (nembang gundhul-gundhul pacul)

Tasha : “Hahaha, kuwi lak ya tembang dolanan e bocah ta..”

Ajeng : “Hooh sakjane, tapi kan ya lagu daerah.”

Titi : “Aja! Diganti liyane ngono lho.”

Ajeng : “Jajal. Kowe isa apa ora?”

Tasha : (nembang lagu pop)

Titi : “Lha kuwi apa dudu lagu pop? Hahaha.”

Tasha : “Hahaha, lha aku ora iso lho.”

Ajeng : “Yawes diganti lagu campursari ae ya. Prau layar piye?”

Tasha : “Yawes kuwi wae. Sing nembang aku ya..”

Titi : “Sembarang, Sha. Pokok aja aku.”

            Sing dienteni mara-mara teka karo mlayu. Ora rumangsa lek dienteni.

Yayan : “Heh cah wis pada latian drama? Kelompoke dhewe piye?”

 Titi : “Pikiren dewe Yan!”

Nabil : “Heh iki tenanan lho...”

Ajeng : “Lha kowe dhek wingi nengdi?”

Nabil : “Nyapo aku sing kok takoni?”

Tasha : “Lha wayahe kan kelompokan, kowe ya wis diomongi.”

Nabil : “Kapan lekmu omong?” (mulai nesu)

Ajeng : “Kowe wis pikun ya?”

Bu Guru : “Heh enek apa iki?”

Titi : “Niki, Bu. Yayan kaliyan Nabil kalawingi mboten kelompokan drama.”

Bu Guru : “Lha geneya ora kelompokan?”

Yayan : “lha ancen ora diomongi lo, Bu.”

Bu Guru : “Iyo ta, Ndhuk? Ora kok omongi?”

Ajeng : “Sampun, Bu. Tapi mboten dugi.”

Bu Guru : “Lha kuwi kowe ora teko..”

Nabil : “Ora diomongi, Bu.

Bu Guru : “Halah wis, ora usah ngeyel, ndang gek latian terus maju tampil.”

            Sakwise iku, bocah lima iku latihan sedelut banjur tampil kanggo drama basa jawa. Amarga gotong royong akhire kelompok e iso nampilake drama kang apik lan akeh kanca-kancane sing seneng.

Titi : “Apik banget gayamu, Cah. Jan pantes dadi artis.”

Tasha : “Ya jelas lah. Sapa disek ....”

Ajeng : “Bil, Yan, nyapo meneng ae ki? Wis sukses lho..”

Yayan : “Aku njaluk ngapura ya, Cah.”

Nabil : “Aku barang, Cah.”

Tasha : “Halah ora apa-apa. Sing penting iki wis sukses.”

Bu Guru : “Lhaya ngono. Lek gotong royong bareng kan isa apik hasile.”

Nabil : “Kula nyuwun pangapunten, Bu. Amargi sampun mboten sopan kaliyan panjenengan.”

Yayan : “Kula nggih nyuwun ngapura, Bu.”

Bu Guru : “Yawis ora apa-apa. Mulane aja diterusne anggonmu ndugal kuwi!”

            Yayan lan Nabil mulai ngrubah sikape. Pirang wulan sakwise kuwi bocah lima maeng oleh biji praktek kelompok uga apik e. Gotong royong lan kerja keras iku bisa ndadekake samubarang gawe dadi gampang lan oleh kasil kang muasne.